басы айыр бұтақ

См. также в других словарях:

• күлқайыр — (Талд., Панф.) басы гүлді биік болып өсетін өсімдік …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• аша — зат. 1. Екі не одан да көп тармаққа айырылып шыққан ағаш. 2. Арқалықты, яки бел ағашты астынан тіреп қоятын басы айыр тіреу, діңгек. 3. Мал байлайтын айыр тармақты ағаш; мама. 4. Киім ілетін қысқа қысқа ашалары бар ағаш; адалбақан. 5. Айыр. зат.… …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• құранды ер — 1. (Ақт., Тем.) арты жал пақ, алды аласа, басы қошқар мүйіз болып келген әйелдер мінетін ер. Қ ұ р а н д ы е р әйелдерге лайық (Ақт., Тем.). 2. (Талд., Панф.) басы айыр жұмырланып келген, артқы қасы дөңгелектеу, сүйегі жеке жеке шабылып… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• қазақы ер — 1. (Шымк., Түркіс.) тұтас шабылған, басы айыр болып келген ер. Қ а з а қ ы е р д і түйенің көнімен қаптайды (Шымк., Түркіс.). 2. (Талд., Панф.) алдыңғы қасы дөңгеленіп, артқы қасы жалпақша болып келген ер түрі …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• асыңнан үшір — (Қ орда: Арал, Қаз., Қарм.) қайыр, құдайы беру түрі. Басыңнан садаға, малыңнан зекет, а с ы ң н а н ү ш і р, оразаңнан пітір («Екп. балықшы», 1932, №18) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• бақалақ — 1 (Гур., Маңғ.) бір нәрсенің аяқ жағы, етек жағы. Ұршықтың қаңғалағы кебеженің б а қ а л а қ жағында жатыр (Гур., Маңғ.) 2 Қ орда., Арал) қарғаша, жіпсе (қ.), құранды есіктің тақтайларын ұстау үшін қағылған көлденең ағаш. Б а қ а л а қ 2 3 жерден …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• дулыға — (Маң., Шевч.; Орал: Орда, Жән.; Қ орда, Арал; Түрікм.: Красн., Таш., Тедж.; Рес., Астр.) 1. айыр түйенің өркешінің басындағы шуда. Шіркін, түйе ақ емес пе – екі өркештің арасына отыра қалсаң, д у л ы ғ а с ы басыңнан асып тұрады екен (Орал, Орда) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• әк — 1 (Шымк., Мақт.; Алм., Жам.; Қ орда, Қарм.; Гур., Маңғ.; Түрікм., Небид.; Қарақ.; Ауғ.; Ир.) ақ балшық, ізбес. Кеше атпен ә к алып келдім (Шымк., Мақт.). Үйді ремонттауға әктейтін ә к жоқ («Қ. ту», 1938, №46). Ең түкпірдегі жарылған отын, ә к… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• қаума — 1 1. (Ақт.: Ойыл, Тем.; Рес., Орын.) ат тырмамен жиналған шөп үйіндісі. Қ а у м ад а н кейін шөмеле салады (Рес., Орын.). Қалған шөптің көбі шөмеледе, қ а у м а д а, далада қурап жатыр («К з жолы», №65, 1940). 2. (Түрікм.: Красн., Небид., Таш.)… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• шәңгек — 1 1. (Өзб.) дүкендегі ет іліп қоятын басы қайырылған темір. 2. (Қарақ.) айыр не ашасы бар ағаш. 3. (Қарақ.) майда шүйде заттарды іліп қою үшін қабырғаға не үйдің төбесіне бекітілген, қозғалып тұратын ағаш. Ш ә ң г е к т і ң ілгегіне ыдыс аяқ,… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• жебелі — сын. ауыс. Сүйірлеу, сәл үшкір. Асыл текті түйенің басы ж е б е л і, көзі шаралы келеді. Нар түйенің сүті мол, күші жойдасыз ғой, айыр түйе болса жүндес, шудалы, суыққа төзімділігімен қадырын арттырады (Соц. Қаз., 18. 10.1981, 4) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі